Lubię takie kino, właśnie z taką leniwą narracją, z niedopowiedzeniami, z czytaniem pomiędzy
wierszami ( a właściwie kadrami) i co trzeba podkreślić, z naprawdę dobrym aktorstwem i to
niezależnie od wieku aktora. Niezapomniana siostra Siostra Charlotte Diesel z Lęku
wysokości Mela Brooksa, Cloris Leachman udowodniła, że jest naprawdę świetną, a co
najważniejsze żywotną (85 lat) aktorką. Film ogląda się przyjemnie, ma w sobie coś z klimatu
Znaków Shyamalana. I jest jeszcze jeden smaczek, akcja filmu dzieje się w roku 1973
nawiązując bezpośrednio do zbrodni Charlesa Mansona, uważny widz zapewne wyłapie
parobka Eugena, którego zagrał praktycznie nieznany aktor Louis Morabito swoją grą
naśladując charakterystyczny styl gry Jeremyego Daviesa, który to zagrał Charlesa Mansona w
filmie Helter Skelter ( Polańskiego w tym filmie zagrał Marek Probosz). Poza tym Davies w
filmie Wernera Herzoga Operacja świt grał bohatera o imieniu... Eugen. Ale to takie
drugorzędne niuanse, chociaż zapewne zamierzone. Myślę, ze film ma więcej podtekstów, ja
wyłapałem akurat te. Polecam. Dla mnie to film, do którego warto wracać. Oczywiście nie jest
to obraz dla pożeraczy pop cornu.