Manhattan... ile treści wypełnia ten wyraz, najlepiej wie zapewne reżyser tego filmu i główny bohater w jednej osobie, czyli Woody A., który próbuje przybliżyć nam wszystkie oblicza, uroki, tajemnice i wady tej rozkosznej (przynajmniej do niedawna) dzielicy wielkiego N.Y. Postać, w którą wcielił się tym razem, to przesympatyczny autor telewizyjnych scenariuszy Isaac Davis, który próbuje uporządkować i ustabilizować swoje życie, a przysparza mu to zaiste wiele trudności. Opuszczony przez żonę-biseksualistkę i (tym samym - automatycznie) ukochanego synka, którego wychowaniem zajmuje się była połowica Jill (w tej roli młodziutka i, jak zwykle, prześliczna Meryl Streep) i jej partnerka, zaplątuje się w dwa równoległe związki, z uroczą siedemnastolatką Tracy oraz z Mary - cudowną kobietą dojrzałą, nota bene, kochanką (czy też żoną, nevermind) jego przyjaciela-profesora, przy - początkowo, wyłącznie - pełnej aprobacie tego ostatniego. No czy to nie zabawne? A jakie nieskomplikowane! Cha, cha. ;-)

Co tu dużo mówić. Woody Allen po raz kolejny udowodnił, że nie na próżno jest uznawany wirtuozem nie tylko kamery, ale wyśmienitego, inteligentnego i - nierzadko - ciętego jak pierwszorzędna brzytwa języka (angielskiego) też. I chwała mu za to!